Ben Gazze,
kimsesiz, çaresiz
çevremde ateşten bir duvar
üstümde kapkara bulutlar
kimim kimsem kalmamış alemde
dilim dönmez anlatmaya halimi
kaybolur boşlukta feryatlarım
bir tek yakıcı gözyaşlarım
ve sımsıcak kanım var
durmadan akar.
Ben Gazze,
susuz, umutsuz
Küçücük kızların yalnızca
ölürken güldüğü diyar
ey yar
sen tut minik ellerimden
çıkar beni bu cehennemden
senden başka kimim var?
Ben Gazze,
yeryüzünde sönmeyen cehennem
kuduz insanların hırıltıları
her yanım demir ve beton yığınları
çocuklarım yalınayak
yemek kuyruklarında parçalanır bedenim
bir ilahi mırıldanırım
molozların içinde Allah’ımı sayıklarım
siz rahatsız olmayın diye
her gece sessizce ölürüm.
enkazların altında
toplu halde gömülürüm
ben Gazze,
bütün yollarım kapalı
her yanımı alevler sarmış
aşılmaz duvarları yıkan iniltilerim
ateşten çemberleri yaramadı
kırıldı kolum kanadım
ben mazlum,
ben kimsesiz,
ben sahipsiz
ben çaresiz
Biz Gazze,
duymadı sesimizi hiçbir yaratık,
üçer beşer tükenmedik diye
Topluca ölmeye karar verdik
Sizin dünyanıza ait değilmişiz, anladık
