Peygamberlere yönelik hakaret içerikli karikatürleriyle büyük bir infialin fitilini ateşleyen Leman dergisi, kamu vicdanında adeta mahkûm edildi. Mizah adı altında dine, kutsala ve maneviyata yönelik sistematik saldırılar düzenleyen dergiye karşı, hem toplumsal hem entelektüel düzeyde büyük bir tepki doğdu. Eleştiriler net:
“Bu yapılan fikir değil, özgürlük değil. Bu, düpedüz rezilliktir. Bu Aşağılık Çizgiler Tarihe Utanç Olarak Geçecek"
Leman dergisi çizgiyi aştı. Bu kez mecazi değil, doğrudan ve bilinçli bir saldırıyla. Peygamberlere dil uzatmak, toplumun en temel değerlerine hakaret etmek ve bunu "mizah" kılığına sokmak, hiçbir vicdanın kaldırabileceği bir şey değildir. Bu karikatür ne mizah içeriyor, ne sanat, ne eleştiri. İçerdiği tek şey: nefret, kin, aşağılık kompleksleri ve maneviyatsızlık.
Leman’ın yaptığı şey, sadece bir karikatür çizmek değil; açık bir ideolojik sabotajdır. Kutsalı hedef alarak prim devşirmeye çalışmak, toplumun dini reflekslerini provoke etmek, ucuz popülarite uğruna maneviyatı ayaklar altına almak… Bu, fikir değil. Bu, ahlaksızlıktır.
SİZ SADECE ÇİZMEDİNİZ. SİZ HAKARET ETTİNİZ. SİZ KİN KUSTUNUZ. SİZ AŞAĞILIĞIN RESMİNİ YAYINLADINIZ
Toplumun ortak değerlerine, özellikle de peygamberlere yönelik yapılan her saldırı; sadece bireysel bir görüş değil, bilinçli bir toplumsal çözülme projesinin parçasıdır. Bu çizgilerde zekâ yok, derinlik yok, sanat yok. Sadece sığlık, sadece nefret ve sadece çürümüşlük var.
Kendilerine “aykırı” yaftası yapıştıran bu çevreler, aslında Türkiye’nin inanç düşmanlığı mirasından beslenen eski ve köhne bir zihniyetin bugünkü suretidir. Aykırılık, herkesin sustuğu yerde gerçeği haykırmaktır. Leman’ın yaptığı ise herkesin kutsal saydığı değerlere çamur atarak ucuz gündem yaratmak.
PEYGAMBER DÜŞMANLIĞI BİR FİKİR DEĞİLDİR. BU, AŞAĞILIKTIR. BU, ALÇAKLIKTIR. VE LEMAN BU ALÇAKLIĞIN MERKEZİNDEDİR.
Sanat adı altında kutsala hakaret eden her kişi, her yayın ve her ideoloji, tarihte olduğu gibi bugün de toplumsal vicdan tarafından mahkûm edilecektir. Bu millet; değerine, inancına, tarihine ve kutsalına yapılan hiçbir hakareti unutmaz. Leman, bu karikatürle kendi ahlaki ve kültürel intiharını belgeledi.
Tarihte kutsala savaş açan kim varsa, yok oldu. Saygı ile değil, nefretle anıldı. Bugün Leman’ın adı da, bu karanlık çizginin utanç sembolü olarak kayda geçti.
Bu milletin hafızası güçlüdür. Unutmaz. Affetmez. Hakaretin adı mizah olmaz.
Ve evet Leman: Rezilsiniz.
(Abdullah BAYAR)
