AFORİZMALAR
Ben duymadım ama duyan bilen varsa lütfen bana yazsın, bu güne kadar “yahu ben de milletvekilliği ya da belediye başkanlığı görevimi bir dönem iki dönem yaptım yeter biraz da başkaları yapsın” diyen biri oldu mu?
Karşıt görüşlü de olsa kendisinden çok daha başarılı olan birinden “abi şu konuda bana yardımcı olur musun, ben bu alanda başarısız oldum, bana yardım et de şu sıkıntıdan kurtulayım.” Diyen bir başkan, idareci veya herhangi biri duydunuz mu?
Ben siyasi görüşünden dolayı seçildiğini kesinlikle düşünmüyorum. Adam küçücük bir beldede inanılmaz işler yapmış, maaşları 4000 liraya çıkarmış, ulaşım bedava, su nerdeyse bedava, tarlalardan ürünler fışkırmış, belde 4 yılda göç almaya başlamış, vatandaş mutlu. Şehir halkı bakmış adam bu işi yapıyor gel demişler daha büyük yerde yap bunlar. Tutmuş aday olmuş, olacak şey mi? Seçilmiş. Kimse sen falan partilisin dememiş, bizi yaşanılası bir yer haline bu adam getirir demiş, bir dört yıl da bunu deneyelim demiş. Ovacıktan-Tunceli’ye uzanan Maçoğlu’ndan bahsediyorum. Şimdi bir Allah’ın kulu da “Yahu ben de seçildim, gidip şu adamı bir sorup soruşturayım nasıl yapmış?” der mi sizce?.
Ego diye kahrolası bir kelime var. Esasen “kahrolası” demek de yanlış özünde “benlik” tir ve güzeldir de ama götürdüğü yer bazen bu kelimeyi ettiriyor işte. Ego çoğunlukla edebiyat diline girdiğinde “izm” takısını da alır ki ardına, işte o zaman daha berbat bir hal alır. Olmasa ne olur? Ya da az olsa, ya da hiç olmasa.
İşte o zor. Benlik denilen şey Hakk’a, haklı olana, doğruya, samimiyete, dürüstlüğe, mütevaziliğe, saygıya ve sevgiye evrilmezse, sonuçları ya taşıyana hüsran, ya karşısındakinde hayal kırıklığı yaratır.
Egosuna yenik düşenler, “ne oldum deliliği ile benden daha iyisi mi var” sapkınlığının arasında pingpong topu gibi gidip gelir.
Eğer bu “ego” bir de ardına “ist” takısı alırsa var ya.
Kabullenmek, büyük erdemlerden biridir, buna yenilgi de dahil. Hiç sevmediğim bir spor olduğu halde bunun en güzel örneğini boksta görürüm. Adamın ağzı burnu kırılır, maç biter gider elini havaya kaldırır “bu adam beni dövdü kardeşim kabul ediyorum” der. Kaldı ki daha basit hallerde kaybetmeyi de kazanmanın yüzde ellisi görmek, kaybı da kazancın kardeşi saymaktan daha güzel ve doğal ne olabilir ki. Tamam az biraz esef, aza biraz sitem, az biraz kırgınlık doğaldır. Daha ötesi olmamalı.